მორწმუნე მრევლის წინაშე სამწუხარო მისიით წარდგომა გვიწევს. იძულებულნი
ვართ, საჯაროდ განვაცხადოდ, რომ საქართველოში თავი იჩინა ახალმა,
გაუგონარმა მწვალებლობამ, - გაუგონარმა თავისი მკრეხელობით, უმეცრების
ხარისხით, გაკერპებისა და კადნიერი შეუსმენლობის უკიდურესობით.
საქმე ეხება, - არც მეტი, არც ნაკლები, - უფლის ნათლისღების
უწმინდესი და უდიდესი დღესასწაულის, 6 იანვრის სრულ დაგმობას, მის
შეგინებას და, შესაბამისად, ნებსით თუ უნებლიეთ, მაცხოვრისა და სულიწმინდის
ღმერთობის უარყოფას.
მკითხველს ემახსოვრება, რომ ჩვენს წიგნში "მართლაც ვის შემოაქვს შფოთი
და დამღუპველი მოძღვრებანი საქართველოს სამოცქიულო ეკლესიაში" ვამხილებდით
არქიმანდრიტების რაფაელისა და ლაზარეს უკიდურესად ცთომილ შეხედულებებს. ამ
ცთომილებათა შორის მინიშნებითად განვიხილავდით და ყოვლითურთ ვგმობდით
მათი სულიერი წრიდან მომდინარე გავრცელებულ აზრს იმის შესახებ, რომ
მაცხოვრიესეული ანუ ახალი აღთქმისეული (ე.ი. წყლითა და სულით აღსრულებული)
ნათლობა თითქოსდა მხოლოდ სულთმოფენობის შემდეგ ხდება სავალდებულო, ხოლო
ძველი აღთქმის მართალთა მცირერიცხოვანი კრებული, ადამიდან დაწყებული და
იოანე ნათლისმცემლით დაბოლოებული, ცათა სასუფეველში მკვიდრობს მოუნათლავად,
ახალი აღთქმის მაცხოვნებელ ნათლობასთან სრულიად უზიარებლად. სწორედ ამ აზრის უარსაყოფად ხაზგასმით მივუთითებდით, რომ
ყველა მართალი ძველი აღთქმისა სულიერად სრულად ინათლება ჯოჯოხეთში მყოფი,
ანუ ისინი სულიერად სრულად იღებენ ახალი აღთქმისეული, ქრისტესეული, ე.ი.
წყლითა და სულით ნათლობის მაცხოვნებელ მადლს, რაც მათზე სრულ მოქმედებას
იწყებს გოლგოთის მსხვერპლის შემდეგ. ამიტომ აღვნიშნავდით კატეგორიულად:
